[บทสรุป] Sora no Kiseki the3rd - ประตูจันทรา 1 โครงการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ / ตอนต้น

ประตูจันทรา① 『月の扉①』

โครงการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ / ตอนต้น　『オーバルギア開発計画／前編 』

Walkthrough

สถานที่	ระเบียงหยก①	ปริศนา	เจ้า จงพาเด็กสาวอัจฉริยะแห่งวิทยาการออร์บเมนท์มาหาข้า หากทำได้ [ประตู] จะเปิดออก
คำตอบ	ทีต้า	โบนัส	ลองบาเรล รุ่นปรับปรุง 『ロングバレル改』 (เครื่องประดับสำหรับทีต้า)	มิร่า	3000

☆Back to The Door of Moon's Main Page☆

- เมื่อเข้ามาในประตู จะเกิดการต่อสู้กับ (เฮฟวี่ เดอะ มูน *3) ทันทีค่ะ

- เฮฟวี่ เดอะ มูน *3 - - 『へビィ・ザ・ムーン*3』 -

**ในกรณีที่ศัตรูเหลือเลือดมากกว่า 1/2 จะใช้ท่า "การรักษาแห่งแสงจันทร์" เพิ่มเลือดให้กับเราค่ะ** **ในกรณีที่ศัตรูเหลือเลือดน้อยกว่า 1/2 จะใช้ท่า "ความคลุ้มคลั่งแห่งแสงจันทร์" ที่จะสร้างความเสียหายและทำให้เราติด MOV Down ด้วยค่ะ** **แนะนำให้ใช้ Craft "สโมค แคนนอน" ของทีต้าทำให้ศัตรูติด "มืดมิด" เพื่อลด DEX ของศัตรูลงจะง่ายขึ้นค่ะ** **แนะนำให้ค่อย ๆ ลดเลือดศัตรูลงทีละตัวไม่ให้เหลือน้อยกว่าครึ่งนึง เมื่อลดเลือดได้ระดับที่ว่าจนครบทุกตัวแล้วก็ให้ใช้ S-craft ปราบ จะง่ายขึ้นอย่างมากค่ะ**

- ปราบได้ จะได้ดูเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำค่ะ

- เหนือน่านฟ้าลีเบร์ล ยานลำเล็กกะทัดรัด 2 ลำกำลังบินมุ่งหน้าไปสถานที่หนึ่ง -

- "......มองเห็นแล้ว......" เสียงหนึ่งพูดขึ้น เมื่อกล้องส่องทางไกลจับภาพไกล ๆ ของโรงงานกลางไซสส์เอาไว้ได้
- "อีก 320...... 310...... ......300............" อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น พลางตัดภาพไปที่บันไดเลื่อนออร์บเมนท์

- "............พบตัวแล้ว......" เสียงของคนแรกพูดขึ้นอีกครั้ง เมื่อจับภาพของเด็กสาวสวมชุดแดงเอาไว้ได้ "เริ่มปฏิบัติการได้ครับ" อีกเสียงตอบรับด้วยความสุภาพแล้วกล่าวต่อ "ยืนยันการปรับระดับพิกัด ......บูสเตอร์สตาร์ท"
- เสียงกระหึ่มของเครื่องยนต์สร้างความประหลาดใจให้หนูน้อยทีต้าที่เดินขึ้นมาจนถึงหน้าทางเข้าโรงงานกลาง เธอแหงนมองขึ้นไปบนฟ้าเพื่อดูที่มาของเสียง ทันใดนั้น ยาน 2 ลำก็ร่อนลงจอด ณ เบื้องหน้า หนูน้อยทีต้าตกใจเป็นอย่างมาก
- บุคคล 2 คนในชุดช่างซ่อมบำรุงปริศนาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ทีต้า ทีต้าเห็นท่าไม่ดี จึงระวังตัวแจทำหน้าเข้มกลั้นใจถาม

ทีต้า "อะ เอ่อ ......คะ คุณเป็นใครกันคะ!?"

- แต่บุคคลปริศนาทั้ง 2 กลับเดินเข้ามาใกล้ทีต้ายิ่งกว่าเดิม ทีต้ากลัวจนต้องถอยกรูด
- "..................ฮะฮะฮะ ทีต้า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" เสียงของชายหนุ่มปริศนาในชุดช่างซ่อมบำรุงเอ่ยขึ้น "......แหม เด็กคนนี้เนี่ยล่ะก็ลืมเสียงของพวกเราไปแล้วเหรอเนี่ย?" หญิงสาวปริศนาในชุดช่างสีแดงเอ่ยขึ้นพลางถอดแว่นตากันลมออก ใบหน้าของทั้ง 2 คนสร้างความตกใจให้กับทีต้าอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะยิ่มร่ากล่าวด้วยความดีใจ

ทีต้า "คะ คะ...... คุณพ่อ! คุณแม่!!"
เอริก้า "อุหึหึ...... ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ทีต้า"
ดัน "โทษทีนะ กะจะทำให้ตกใจนิดเดียวเอง"
ทีต้า "มะ แหม! ตกอกตกใจหมดเลยนะ! จู่ ๆ ก็บินลงมาจากบนฟ้าอย่างนั้นน่ะ ละ แล้วก็ยังสวมแว่นตากันลมแบบนั้นเอาไว้อีก...... ......ทั้ง 2 คนล่ะก็ ถ้าจะกลับมาก็น่าจะติดต่อมาซักหน่อยสิ!"

- เอริก้าจ้องหน้าทีต้าเขม็ง

ทีต้า "......คุณแม่ขา? คือว่า มีอะไรเหรอ?"
เอริก้า "ทีต้า......"

- เอริก้าเงียบไปอีกรอบ ก่อนที่จะจู่โจมสวมกอดลูกของเธอด้วยความปลื้มสุด ๆ

เอริก้า "......อ๊า น่ารักจังเลย! เด็กคนนี้น่ารักจริง ๆ ด้วย!! วู้ยยยยยยยยยยย......!!"
ทีต้า "คะ คุณแม่ขา...... มันอึดอัดนะ......"
เอริก้า "ดัน ดีจริง ๆ เลยนะที่เราให้กำเนิดเขาน่ะ ตอนนี้ฉันมีความสุขจังเลย......!!"
ดัน "ดูเหมือนจะอย่างนั้นจริง ๆ ด้วยนะ ถ้างั้นผมก็จะขอทักทายบ้างได้ไม๊?"

- "จะ จริงด้วย คุณเองก็มีสิทธิ์ด้วยเหมือนกันนี่นา" เอริก้ากอดทีต้าเฮือกสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยให้สามีเธอเข้าไปทักทายลูกบ้าง

ดัน "ทีต้า ......กลับมาแล้วจ้ะ โตขึ้นเยอะเลยนะ"
ทีต้า "......อืม กลับมาแล้วเหรอคะ คุณพ่อขา คุณแม่ขา"
เอริก้า "❤ฮ้า...... น่ารักอะไรอย่างนี้~!! ไหนมาให้แม่กอดอีกที......❤"
ทีต้า "หมะ แหม คุณแม่ล่ะก็......"

- ทีต้าชะงักไปเมื่อแม่ของเธอจะเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงเธอให้อึดอัดอีกครั้ง

ดัน "คุณเอริก้า ถ้าจะกอดลูกเอาไว้หลังจากเปลี่ยนชุดดีกว่านะ เพราะว่าชุดช่างซ่อมบำรุงตัวนั้นมีพวกเซ็นเซอร์ต่าง ๆ ติดตั้งอยู่นี่นา"
เอริก้า "อ๊ะ อ้อ...... จริงด้วยสินะ งั้น................"

- เอริก้าถอยออกมาจากทีต้า สวมแว่นตาอีกครั้งพูดด้วยสีหน้าที่สงบเงียบว่า "......ได้เวลาไปกันต่อได้แล้วมั๊ง" ทีต้าสงสัยในคำพูดของแม่เธอที่กำลังเดินไปอีกฝั่ง

เอริก้า "เอาล่ะ...... ชายผมแดงคนที่ว่าอยู่ที่ไหนกันน๊า?"
ทีต้า "เอ่อ......?? ผมแดงเนี่ย หมายถึงคุณอากัตเหรอ?"
เอริก้า "ใช่ นั่นล่ะนั่นล่ะ ที่กลับมาที่ลีเบร์ลเนี่ย ก็เพราะต้องมาทักทายกันซักครั้งนึงล่ะนะ~"

- "......โหมดปราบศัตรู ออน...... .........เป้าหมาย ผมแดง 98%" เอริก้าเข้าสู่โหมดมาร เธอหันรีหันขวางมองหาเป้าหมาย

ทีต้า "ถ้าคุณอากัตล่ะก็ ตอนนี้น่าจะยังอยู่ที่บอสน่ะค่ะ...... เอ่อ คุณแม่? มีอะไรเหรอจู่ ๆ ก็??"
เอริก้า "ชิ...... ไม่อยู่ที่ไซสส์สินะ แต่จะอยู่หรือไม่ก็ยังเป็นปัญหาใหญ่อยู่ดี......"
ดัน "ช่างเถอะคุณเอริก้า เอาไว้ซักเดือนหน้าค่อยออกไปด้วยกัน 2 คนเถอะ ผมเองก็อยากจะพบหน้าเอาไว้ซักครั้งหนึ่งด้วยเหมือนกัน"
เอริก้า "......น่านสินะ......"

- เอริก้าหยุดหันรีหันขวางพลางถอดแว่นตาออก

เอริก้า "ความอลหม่านจากการปฏิวัติ หรือจะเป็นเหตุการณ์ [วงแหวนประกายแสง] 『輝く環』 ก็ดี แม้แต่ลีเบร์ลก็ดูเหมือนจะต้องเจอะเจอกับเรื่องต่าง ๆ เหมือนกันนะ ในระหว่างนั้น ท่าทางทีต้าจะไปรบกวนอยู่มากซะด้วย......"

- เอริก้าเข้าสู่โหมดมารอีกครั้ง

เอริก้า "คึคึคึ...... ก็ต้องขอไปขอบคุณกันซักหน่อย"
ทีต้า "เอ๊ะเหะเหะ งั้นคราวหน้าหนูจะแนะนำให้นะ บ้านของคุณอากัต ถึงจะเล็กแต่ก็อบอุ่น เป็นที่ที่ดีมาก ๆ เลยล่ะ"

- สองสามีภรรยาตกใจในคำพูดของทีต้าทีว่าเคยไปบ้านของอากัตมาก่อน แล้วก็อึ้งไปชั่วครู่

เอริก้า "กรอดดด......!! (กัดฟันกรอด)"

- "ฮะฮะฮะ ช่างเถอะ ๆ ใจเย็น ๆ นะ ใจเย็น ๆ" ดันหันมาปลอบเอริก้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะหันไปพูดกับลูกสาวของเขา

ดัน "ทีต้าเองก็อย่าไปสนใจเรื่องไม่สมควรด้วยนะ"
ทีต้า "เห............???"

- "คุณอากัต...... คุณอากัต.........!? ............กะ แก......! ......ทำกับทีต้าของฉันได้!!" ทีต้าได้แต่งง ๆ กับเอริก้าที่ขบฟันพร่ำแต่ชื่อของอากัตแล้วเดินไปยังทางที่จะเข้าสู่ตัวเมือง ในขณะที่ "ดร. รัซเซล" ก็เดินออกมาจากโรงงานกลางพอดี

ดร. รัซเซล "นะ นี่มันอะไรกันร๊อ"
ทีต้า "อ๊ะ คุณตาจ๋า คือว่างี้นะ......"
ดัน "คุณพ่อตา ไม่ได้พบกันเสียนานนะครับ ขอโทษด้วยที่กลับมาโดยไม่บอกก่อน"
ดร. รัซเซล "โอ้ ดันคุง เรื่องนั้นน่ะช่างเถิด แต่ว่า อะไรเนี่ย เจ้าอุปกรณ์นั่น......? เท่าที่ดู ดูเหมือนว่าจะเป็นพาหนะที่ติดตั้งบูสเตอร์......"

- "แลนดิ้งยูนิต 『有人着陸装置（ランディングユニット）』 ที่พวกเราพัฒนาขึ้นมายังไงล่ะ" เอริก้าเดินกลับเข้าที่นี่ ก่อนที่จะคุยโอ้อวดด้วยความภูมิใจ

เอริก้า "การจะไปภูมิประเทศที่ห่างไกลซึ่งไม่มีวิทยาการออร์บเมนท์น่ะนะ จะมีท่าเทียบเรือเหาะหรือไม่ หรือไม่มีแม้แต่พื้นที่ว่าง ๆ ให้ก็มีอยู่เยอะแยะ ถึงจะออกไปด้วยยานของพวกเรา ก็ร่อนลงจอดไม่ได้หรอกจริงไม๊? ......เพราะฉะนั้นก็เลยสร้างเจ้านี่ขึ้นมาไง"

- เอริก้าเดินเข้าไปหาดร. รัซเซล

เอริก้า "อือหืมม์ ไม่ได้เจอกันนานนะ อัลเบิร์ต รัซเซล ดูเหมือนว่าจะยังมีชีวิตอยู่เนี่ย ดีซะยิ่งกว่าอะไรอีกนะ .......แต่ช่างโชคร้าย ดูเหมือนว่าการตัดสินแพ้ชนะในครั้งนี้ ฉันจะเป็นฝ่ายชนะนะ"
ดร. รัซเซล "ฮึ่ม สร้างอะไรที่มันเหม็นโฉ่อีกแล้ว เอริก้า นึกว่าด้วยการประดิษฐ์แบบนั้นจะเอาชนะชั้นคนนี้ได้งั้นร๊อ!? เจ้ายูนิตอันนั้น เท่าที่ดูประสิทธิภาพในการทำงานเต็มที่ก็ 5 ส่วน เมื่อเป็นแบบนั้น ก็เอาไปประยุกต์ใช้ไม่ได้อย่างไม่ต้องสงสัย"
เอริก้า "แหมน่าเสียดายจัง ดิฉันน่ะ เพิ่งจะใช้เจ้าเนี่ยบินมาจากแถว ๆ เขตชายแดนของคาลวาร์ดเชียวนะ?"
ดร. รัซเซล "วะ ว่าไงนะ!?"
เอริก้า "คึคึคึ...... ความสามารถในการขึ้นบินของเจ้ายูนิตอันนี้ต้องยกนิ้วให้มันจริง ๆ นะ ......ยังไงก็ตาม ยังไงก็ตามนะอัลเบิร์ต รัซเซล ถ้าปล่อยเครื่องบินออกจากฐานรุ่นที่ใช้พลังงานออร์บเมนท์ ความสามารถในการบินเฉลี่ยจะอยู่ที่ 120 เซลจ์ และในครั้งนี้ก็ได้ปรับปรุงวงจรพลังงานออร์บเมนท์ บันทึกการทำงานของเครื่องเอาไว้ได้ในเวลา 382.2 วินาทีย่ะ!"
ดร. รัซเซล "120 เซลจ์...... ในเวลา 382.2 วินาที...... งั้นร๊อ!?"
เอริก้า "โอ๊โฮะโฮะโฮะ! ก็น่าจะตกใจอยู่แล้วนี่นะ สำหรับคนแก่คนเฒ่าเป็นการกระตุ้นที่รุนแรงเกินไปหน่อยหรือเปล่าน๊า~?"
ดร. รัซเซล "ไม่!! พล่ามอะไรน่ะห๊า!! ถ้าเทียบกับคาเปลที่ชั้นพัฒนาแล้ว เจ้านี่ก็เป็นได้แค่ของเด็กเล่นล่ะว๊า วะฮ่ะฮ่า~ ถ้าเป็นชั้นต่อให้นอนกลางวันไปด้วยก็สร้างของแบบนี้ขึ้นมาได้~"

- เอริก้าฉุนกึก แล้วทั้ง 2 พ่อลูกก็ทะเลาะกัน โดยที่ทีต้าเห็นก็ได้แต่หน่ายใจเข้าไปห้ามทั้ง 2 คน

เอริก้า "ได้อ่านรายงานแล้วล่ะย่ะ อัลเบิร์ต รัซเซล...... ทำให้ทีต้าตกอยู่ในอันตรายถึงขนาดนั้น จะทำตามอำเภอใจเกินไปแล้ว...... ยิ่งไปกว่านั้นถึงขนาดปล่อยให้แมลงตัวร้ายเข้ามาไต่ตอมอีก......!!"
ดร. รัซเซล "วะ ว่าไงนะ...... ที่เอาแต่เตร็ดเตร่ไปทั่วทวีปจนถึงตอนนี้ ก็คือเจ้าไม่ใช่ร๊อ...... ต้องมาถูกเจ้าตำหนิมันไม่ถูกต้องเลย......!"

- ทีต้าเห็นทั้ง 2 คนเริ่มลงไม้ลงมือกัน ก็ได้แต่บอกให้คุณพ่อช่วยห้ามให้หน่อย แต่ดันบอกว่าไม่เป็นไร เพราะว่าทั้ง 2 ไม่ได้เจอกันนาน ก็เลยแสดงออกถึงความรักแบบนี้กลบเกลื่อนความเขินค่ะ
- แต่ถ้าปล่อยไปแบบนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านกันพอดี ดันเลยขอให้ทีต้าช่วยเขาพาพ่อลูก (สุดบ้า) กลับบ้านค่ะ
โรงงานรัซเซล 『ラッセル工房』
- ทุกคนกลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ "ดร. รัซเซล" กับ "เอริก้า" ตรงรี่ไปนั่งที่โต๊ะพร้อมกับขอ (ออกคำสั่ง?) ให้สามีเธอชงกาแฟใส่นมให้ "ดัน" รับคำพร้อมทั้งไม่ลืมว่าภรรยาของตนต้องใส่น้ำตาล 3 ช้อนค่ะ ส่วนดร. รัซเซลก็กัดซะเจ็บว่ากาแฟที่ถูกต้องตามหลักต้องเป็นกาแฟดำเท่านั้นค่ะ แต่การทะเลาะกันก็ต้องหยุดลง เพราะทั้ง 2 คนได้กาแฟมากลั้วปากแล้ว
- หลังอิ่มหนำสำราญกับกาแฟ เอริก้าเอ่ยปากขอของฝากจากพ่อตัวเอง ทำให้ดร. รัซเซลงงสุด ๆ ว่าฝ่ายที่ไปต่างประเทศอย่างเอริก้าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายซื้อของฝากมาให้เขา

เอริก้า "............ทั้ง ๆ ที่อุตส่าห์ได้ขึ้นไปบนอัลเซยูกับท่านยูเลียแล้วแท้ ๆ...... เอารูปถ่ายของท่านยูเลีย หรือผ้าเช็ดหน้า หรือกระดุมเครื่องแบบมาให้ซะดี ๆ!!"
ทีต้า "กะ กระดุมเครื่องแบบ......!?"
ดัน "ฮะฮะ คุณเอริก้าน่ะเป็นแฟนคลับของคุณยูเลียมาตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียนนายร้อยแล้วล่ะ"
ดร. รัซเซล "เอริก้าเอ๋ย ถ้ามีเวลามาพล่ามเรื่องไร้สาระไม่เข้าท่า น่าจะเอาเวลาไปอ่านวิทยานิพนธ์สักเล่มสองเล่มจะดีกว่า อิโธ่เอ๊ย ถ้าเป็นแบบนี้......"
เอริก้า "......เมื่อกี๊ ดูถูกท่านยูเลียงั้นเหรอ?"

- เอริก้าลุกพรวดออกจากเก้าอี้

ดร. รัซเซล "เอ เรื่องอะไรงั้นร๊อ? กับร้อยเอกยูเลีย ก็เป็นเพื่อที่คบหากันได้อย่างสบายใจในตอนที่ขึ้นไปกับอัลเซยูน่ะสิ อืม เธอคนนั้นส่อแววว่าจะมีอนาคตที่รุ่งโรจน์ซะด้วย......"

- เอริก้าพุ่งตรงไปกระชากตัวดร. รัซเซลออกจากโต๊ะ ว่าแล้วก็เริ่มบรรเลงเพลงมวยกันอีกครั้งค่ะ (หนู ๆ ถึงอายที่จะแสดงความรัก แต่อย่าทำแบบนี้กับบุพการีนะจ๊ะ ไม่ดีจ้ะ ไม่ดี)
- ตอนแรกทีต้าก็ว่าจะห้ามทั้ง 2 คนอยู่ แต่พอเห็นทั้ง 2 คนทำแบบนี้แล้วก็ได้แต่ดีใจว่าไม่ได้เห็นภาพแบบนี้มาตั้งนานค่ะ
- จากนั้น ดันจะชวนทีต้าออกไปจ่ายตลาดทำมื้อเย็น โดยดันบอกว่าเขาจะเข้าครัวเอง ทีต้าก็ดีใจที่จะได้กินอาหารฝีมือของพ่อตนที่ไม่ได้ลิ้มรสมานานและขอให้เธอเป็นลูกมือด้วย ดันก็ยินดีค่ะ
- จากนั้น ทีต้าจะใช้เวลาอย่างมีความสุขที่ได้พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวที่ไม่ได้สัมผัสมานานค่ะ
- หลังจากอาหารเย็นเธอก็ช่วยพ่อเก็บกวาดครัว ดันบอกให้ทีต้าไปพัก ที่เหลือเขาจะทำต่อเอง แต่ทีต้าบอกว่าเธอก็ทำแบบนี้อยู่บ่อย ๆ อยู่แล้ว คนที่ต้องไปพักน่าจะเป็นคุณพ่อมากกว่า เพราะเธอรู้ว่าพ่อของเธอต้องเหนื่อยจากการเคลียร์งานก่อนจะมาที่นี่ค่ะ ดันถึงกับออกปากว่าทีต้าเฉียบแหลมมากจริง ๆ ซึ่งทีต้าก็ยิ้มรับด้วยว่าก็เธออายุ 13 ไม่ใช่เด็กอีกแล้วค่ะ
- "นะ นี่มัน......!?" เสียงประหลาดใจของดร. รัซเซลดังขึ้นมาจากในห้องทดลอง

ดร. รัซเซล "เอริก้าเอ๊ย คิดจะสร้างของแบบนี้ขึ้นมาจริง ๆ ร๊อ?"
เอริก้า "......ก็กลับมาเพื่อทำแบบนั้นอยู่แล้วนี่ การที่จะผลิตของแบบนี้ขึ้น ทำได้แค่โรงงานกลางไซสส์ที่เดียวเท่านั้น อย่างน้อยฉันก็เชื่อแบบนั้น"
ดร. รัซเซล "อุ ฮึ่ม...... แต่ว่านะ......"

- "......คุณแม่ขา? คุณตาจ๋า?" ทีต้าเดินเข้ามาภายในห้องทดลอง

เอริก้า "อ้าวทีต้า ยังไม่หลับอีกเหรอ? เที่ยงคืนแล้วนะ รีบ ๆ ไปนอนได้แล้ว"
ทีต้า "เอ่อ แล้วพิมพ์เขียวนั่น......? อะไรเหรออะไรเหรอ ให้หนูดูด้วยสิ"

- ทีต้ารีบวิ่งลงไปในพื้นที่ทดลองด้วยความอยากรู้อยากเห็น (อาการโอตาคุเครื่องจักรกำเริบ) แต่เอริก้ารีบเข้ามาขวางเอาไว้

เอริก้า "ดูสิ เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เดี๋ยวหวัดจะกินเอาไม่ใช่เหรอไง"
ทีต้า "เอ๋~ ให้หนูดูด้วยสิ! ท่าทางจะซับซ้อนมากซะด้วย...... ที่อยู่ตรงปลายด้านขวานั่น ออร์เบิลเอนจิ้นสินะ เป็นแบบกะทัดรัดมากทีเดียว...... อ๊ะ เรือเหาะรุ่นใหม่หรือเปล่านะ? แล้วก็......"

- ทีต้าพยายามเข้าไปดูแผนผังให้ได้ แต่แม่ของเธอขวางเอาไว้ไม่ให้เธอเข้าไปโดยเด็ดขาด

ทีต้า "คุณแม่ขา ให้หนูดูด้วยนะ!"
เอริก้า "เฮ้อ เด็กคนนี้ล่ะก็ พอเป็นเรื่องเครื่องจักรทีไร แววตาเปลี่ยนไปเลยนะ~......"
ทีต้า "......คุณแม่!? อย่ามาทำเป็นกลบเกลื่อนสิ!!"

- "ทางผมเก็บกวาดเสร็จแล้ว ได้เวลาเริ่มกันแล้วหรือยังครับ" ดันเดินเข้ามาในห้องทดลอง

เอริก้า "แหมดัน มาได้จังหวะพอดี ฝากเด็กคนนี้หน่อยนะ"
ดัน "อ้อ จริงสินะ ดึกป่านนี้แล้วด้วย......"
ทีต้า "เอ๋~!?"

- ดันเดินเข้าไปหาทีต้าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเช่นเคย

ทีต้า "ปะ แป๊บเดียวก็ได้ เถอะนะให้หนูดูเถอะ! หนูรู้สึกสะดุดใจกับเครื่องแปลงกำลังหมุนขนาดเล็กอันโน้น ......"
ดัน "(อืมม์ ในช่วงที่ไม่ได้เจอกันนี่ พาวเวอร์อัฟขึ้นนะเนี่ย......) เอ้าเอ้าทีต้า ไปนอนได้แล้วนะ"
ทีต้า "ตะ แต่ว่า......"

- ดันพาทีต้าออกไป แล้วก็กลับเข้าไปสมทบกับพวกเอริก้า โดยที่ทีต้าได้แต่เฝ้ามองดูอยู่ไกล ๆ

เอริก้า "ก่อนอื่นก็การผลิตยูนิตตัวนี้......"
ดร. รัซเซล "ฮึ่ม ท่าทางจะยุ่งยากนะ คงจำเป็นต้องจำลองขึ้นจากคาเปลครั้งนึงก่อน......"
ดัน "หลังจากนั้นก็ส่วนที่เป็นเฟรมซึ่งเป็นของที่ไม่เคยมีมาจนถึงปัจจุบัน อาจจะต้องทดลองใช้วัตถุดิบชนิดใหม่ดู......"

- ทีต้าเห็นพวกดันคุยกันอย่างออกรส เธอจึงค่อย ๆ เข้าไปใกล้ ๆ เพื่อฟังว่าพวกเขากำลังถกอะไรกัน แต่ก็ถูกดันเห็นจนได้ ดันจึงเดินไปบอกให้ทีต้าไปนอน พร้อมทั้งสัญญาว่าเขาจะบอกรายละเอียดของเรื่องนี้ให้ในวันพรุ่งนี้ค่ะ
- ที่ห้องนอนทีต้าพูดกับพ่อของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ยืนยันว่าจะเล่ารายละเอียดให้เธอฟังวันพรุ่งนี้ พอได้ยินคำสาบานต่อเทพธิดาแห่งท้องฟ้า ทีต้าจึงวางใจหลับลงไปได้ ดันมองทีต้าที่หลับไปด้วยสายตาที่อ่อนโยนพลางพูดว่า "(......ทีต้าชักจะพูดจาเหมือนกับคุณเอริก้าขึ้นทุกทีแล้วนะเนี่ย)"
- ที่ชั้นล่าง ดร. รัซเซลเล่าถึงวิทยาการออร์บเมนท์ที่ก้าวไปไกลของ [งูกินหาง] ให้เอริก้าฟัง ไม่ว่าจะเป็น "โอเวอร์มัพเพ็ต (ตุ๊กตาสงคราม)", [กอสเปล] หรือแม้แต่ [กลอเรียส] ค่ะ แต่ดร. รัซเซลก็สงสัยว่าทำไมพวกเอริก้าจู่ ๆ ถึงมาถามเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่พวกเธอน่าจะได้อ่านรายงานเกี่ยวกับพวกนั้นแล้ว

ดัน "อันที่จริง...... พวกผมก็รู้จักอยู่แล้วครับ [งูกินหาง] น่ะ......"

- ดร. รัซเซลตกใจเป็นอย่างมาก

ดัน "ไม่ได้พบกันตรง ๆ หรอกครับ แต่ว่าพวกมันกำลังขยายอิทธิพลผ่านพวกกลุ่มทหารรับจ้างหรือพวกมหาเศรษฐีอย่างแน่นอน...... หลายปีมานี่ หลังจากได้เดินทางไปทั่วประเทศที่ห่างไกลบนทวีปก็รู้สึกว่าเรื่องนั้นจะเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ ครับ"
เอริก้า "......เพราะงั้น ก็เลยกลับมายังไงล่ะ ไม่คิดเลยมาก่อนเลยว่าจะมาถึงลีเบร์ล คราวนี้ก็เลยรีบชิงตัดหน้าเอาไว้ก่อน...... พวกฉันจำเป็นต้องรีบทำเจ้านี่ให้เสร็จสมบูรณ์ให้ได้"

---

- เช้าวันต่อมา -

- ทีต้าตื่นขึ้นมาแบบงัวเงีย แถมยังลืมไปซะสนิทเลยว่าพวกคุณพ่อกลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว (แหม หลับแล้วลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเลยนะนี่) แล้วทีต้าก็นึกขึ้นมาได้ว่า คุณพ่อของเธอสัญญาว่าจะบอกเรื่องเมื่อวานให้ฟัง แน่นอนว่าดันรักษาสัญญา แต่แนะนำให้ทีต้าไปถามเอากลับคุณตากับคุณแม่ที่ไปโรงงานกลางตั้งแต่เช้าจะดีกว่าค่ะ
- หลังจาก อาบน้ำ ล้างหน้า หวีผม ทานข้าวเช้าเสร็จ ที่หน้าประตูบ้าน ทีต้ารู้สึกดีใจที่ไม่ได้พูด "ไปแล้วนะคะ" ก่อนออกจากบ้านมาซะนาน จากนั้นทีต้าก็มุ่งหน้าไปยังโรงงานกลางค่ะ
โรงงานกลาง 『中央工房』
- พบกับ "หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์" 『マードック工房長』 ที่ลงมาชั้นล่างพอดีค่ะ

ทีต้า "คือว่าคือว่า เห็นคุณแม่กับคุณตาหรือเปล่าคะ? ดูเหมือนว่าจะมาที่โรงงานกลางตั้งแต่เช้าน่ะค่ะ......"
หัวหน้าโรงงานกลางเมอร์ด็อกซ์ "อ้อ เห็นสิ เห็นซะยิ่งกว่าเห็น...... ก็เอริก้าคุงเล่นมารบกวนตั้งแต่เช้าตรู่นี่นา...... [จะทำการพัฒนาใหม่ ๆ เอาสถานที่กว้าง ๆ มาให้ยืมหน่อยสิ!] เขาข่มขู่ไว้แบบนั้นน่ะ......"

- ทีต้าเหงื่อตก รู้สึกอายแทนแม่ของตน

ทีต้า "ขะ ขอโทษนะคะ ที่ทุกครั้งที่ทำการทดลอง คุณแม่ก็จะไปทำความเดือดร้อน...... แต่หนูว่า ยังดีกว่าคุณตานะคะ เพราะก่อนที่จะทำอะไรตึงตังก็จะบอกหนูว่า [ทีต้า อุดหูซะ!] น่ะค่า"
หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์ "อ๋อ มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย อะฮะฮะฮะฮะฮะ............"

- เมอร์ด็อกซ์นิ่งเงียบ ก่อนที่จะทำสีหน้าจริงจังบอกว่าตอนนี้เอริก้ากำลังค้นข้อมูลจากคาเปลอยู่ที่ห้องประมวลผล ส่วนดร. รัซเซลก็น่าจะอยู่ในห้องวางแผนงานค่ะ แต่พอพูดถึง 2 พ่อลูกนั่นขึ้นมา หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์ก็ตัวซี้ตัวสั่น ที่จู่ ๆ ทั้ง 2 คนก็มาทำการทดลองร่วมกัน น่ากลัวว่าจะเกิดเหตุอาเพทอะไรขึ้นมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ว่าแล้วเมอร์ด็อกซ์ก็เดินจากไปแบบเหม่อลอยไป ตัวสั่นไปค่ะ
- ส่วนทีต้าก็นึกขึ้นมาได้ว่าปกติคุณแม่กับคุณตาของเธอมักจะประดิษฐ์อะไรมาแข่งขันกัน แต่คราวนี้ที่มาประดิษฐ์ร่วมกันเนี่ย เธอรู้สึกอยากเห็นขึ้นมาซะแล้วสิ
- ที่ห้องประมวลผลชั้น 5 "เอริก้า" กำลังตรวจสอบข้อมูลบางอย่างอยู่

เอริก้า "............นี่สินะ [ปาเทล มาเทล]...... เท่าที่ดู ยังแสดงพลังที่แท้จริงออกมาไม่ถึง 10% ซะด้วยซ้ำ...... อย่างนี่นี้เอง เจ้านี่เป็นชนิดสุดประมาณสินะ......"
ทีต้า "คุณแม่ขา!"

- ทีต้าวิ่งเข้าไปหาเอริก้า แล้วก็เห็นว่าคุณแม่ของเธอกำลังเรียกข้อมูลของ [ปาเทล มาเทล] ขึ้นมาดูอยู่

เอริก้า "อ้าวทีต้า พอดีเลยจ้ะ นี่ ทีต้า เห็นมากับตาจริง ๆ ใช่ไม๊ เจ้านี่น่ะ"
ทีต้า "เอ๊ะ............? อะ อืม...... เอ่อ ก็เคยเห็นมาแล้วค่ะ......?"
เอริก้า "ของจริงให้ความรู้สึกแบบไหนเหรอ!? นี่ บอกหน่อยสิ บอกหน่อยน๊า~!!"

- เอริก้ารบเร้าให้ทีต้าช่วยบอกข้อมูลให้เธอ ทีต้าก็ยินดีที่จะบอก แต่ว่าเท่าที่เธอรู้ก็แค่รู้สึกว่ามันใหญ่ก็เท่านั้นเองค่ะ เอริก้าก็เลยรู้สึกผิดหวังนิด ๆ ที่ไม่ได้ข้อมูลอะไรค่ะ
(เอริก้าก็เข้าใจว่า ถึงจะเห็นว่าปาเทล มาเทลตัวใหญ่ขนาดนั้น แต่จะรู้ไปถึงรายละเอียดลึก ๆ ก็คงจะทำง่าย ๆ ไม่ได้อยู่แล้วค่ะ)
- ทีต้ารู้สึกสงสัยว่าทำไมคุณแม่ของเธอถึงกำลังหาข้อมูลของ [ปาเทล มาเทล] อยู่ ทีต้ามองไปรอบ ๆ เพื่อหาว่าจะเกี่ยวข้องกับสิ่งประดิษฐ์ใหม่ที่พวกคุณแม่จะทำหรือเปล่า
- "ถูกต้องตามนั้น" "ดร. รัซเซล" เข้ามาภายในห้องพร้อม ๆ กับ "ดัน"

ดัน "ทางนี้เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เริ่มงานได้ทันทีเลย"
เอริก้า "ดีล่ะ ดูเหมือนจะพร้อมแล้วนะ ......จากนี้ไปพวกเราเริ่มลงมือพัฒนาตุ๊กตาสงครามที่จะสามารถต่อกรกับปาเทล มาเทล เริ่มโปรเจคต์ [ออร์เบิลเกียร์] ได้!!"
ทีต้า "เอ๋~~~!!?"

---

- ภายในห้องประมวลผลไม่เหลือให้เห็นเงาของผู้ใด นอกจากทีต้าที่เรียกดูข้อมูลของ [ปาเทล มาเทล] อยู่เพียงคนเดียวด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย

ทีต้า "[ปาเทล มาเทล]...... ทำไมล่ะ ทำไม......"

- ทีต้าเดินไปยังเครื่องคาเปลด้วยสีหน้าอันเศร้าสร้อย

ทีต้า "(พอได้ยินว่าจะประดิษฐ์อะไรใหม่ ๆ ก็รู้สึกดีใจมาก ๆ เหมือนกับทุกที แล้วก็จะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง เอาแต่ง่วนอยู่กับคุณตาแท้ ๆ ...... แต่ทำไมวันนี้กลับรู้สึกเจ็บขึ้นมานิด ๆ......)"

- ทีต้านึกถึงเด็กผู้หญิงคนนึง

ทีต้า "......อย่างนี้ จะดีหรือเปล่าน๊า...... เร็นจัง............"

- ภายในห้องวางแผนงาน "ดร. รัซเซล" กับ "เอริก้า" กำลังปรึกษากันเกี่ยวกับโครงการออร์เบิลเกียร์ ทั้งสองคนเห็นว่าควรจะลดเสียงของเครื่องยนต์ลง เพื่อที่จะใช้สอดแนมได้ด้วยค่ะ
- ทีต้าเข้ามาภายในห้อง เรียกคุณแม่ของเธอด้วยเสียงอันดัง แล้วขอให้ตัวเธอได้ช่วยอะไรบ้าง ด้วยความรู้สึกที่ว่าถึงแม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรบางอย่างก็ตาม แต่เผื่อตัวเธอจะได้ทำอะไรให้กับเร็นจังได้บ้างค่ะ
- เอริก้าได้ยินดังนั้น ก็เลยขอให้ทีต้าไปช่วยงานที่ยุ่งยากบางอย่าง ซึ่งก็คือไปขอให้คุณเมอร์ด็อกซ์ออกเอกสารเข้าประเทศให้ถูกต้องตามกฏหมายค่ะ
- ทีต้าได้แต่อุบอิบว่าที่เธออยากจะช่วยน่ะไม่ใช่แบบนี้ซักกะหน่อย แต่ถึงยังไงก็ต้องไปทำให้คุณแม่ของเธอค่ะ
เมืองไซสส์ 『ツァイス市』
- ทีต้าวิ่งเข้าไปหา "หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์" ที่กำลังขอพรให้เทพธิดาแห่งท้องฟ้าเอดอสช่วยปกป้องคุ้มครองจากอะไรบางอย่าง (ที่คุณก็รู้) พอเมอร์ด็อกซ์สังเกตเห็นทีต้า ก็เอ่ยถามอย่างกลัว ๆ ว่าการทดลองผิดพลาดแล้วมีพวกแก๊สพิษเกิดขึ้นใช่ไม๊ หรือมีอะไรระเบิดแล้วโรงงานกลางเหลือเศษซากให้เห็นแค่ครึ่งเดียวหรือเปล่า

ทีต้า "คะ คือว่า...... ขอโทษนะคะ คุณหัวหน้าโรงงาน ที่คุณตากับคุณแม่เอาแต่สร้างความเดือดร้อนให้อยู่บ่อย ๆ ...... แต่ไม่เป็นไรค่ะ คราวนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น......"
หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์ "งะ งั้นเหรอ...... ............ดีจัง...... อาจเป็นเพราะใช้การภาวนาต่อเทพธิดาล่ะมั๊ง อ๊ะ อธิษฐานในส่วนของวันพรุ่งนี้ด้วยดีกว่า......"

- ทีต้าเหงื่อตก แต่ใบหน้าเธอก็ยังคงมีรอยยิ้มเอ่ยปากขอร้องเรื่องออกเอกสารกลับเข้าประเทศให้กับพ่อแม่ของเธอค่ะ

หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์ "อย่างนี้นี่เอง คราวนี้บินกลับมาเอง จะได้ทำให้ทีต้าคุงตกใจนิด ๆ หน่อย ๆ อย่างนั้นเหรอเนี่ย ......... ละ...... ลักลอบเข้าเมืองอย่างผิดกฏหมาย..................!?"
ทีต้า "อ๊ะ ก็อาจจะค่ะ......"
หัวหน้าโรงงานเมอร์ด็อกซ์ "เฮ้ออ ยอมแพ้เลย ต้องรีบไปออกใบอนุญาตให้แล้ว...... ทีต้าคุง ช่วยอธิษฐานแทนฉันหน่อยได้ไม๊ ขอให้การพัฒนาในครั้งนี้จบลงแบบไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น...... น่ะ!"

- "อ๊ะ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ......" ทีต้ารับคำ ก่อนที่เมอร์ด็อกซ์จะฝากฝังให้หนูน้อยทีต้าช่วยเขาอธิฐานแล้วรีบวิ่งกลับไปออกหนังสืออนุญาตให้เข้าเมืองค่ะ
- หลังจากเมอร์ด็อกซ์ไปแล้ว ทีต้าหลับตาพริ้มแล้วอธิษฐานในใจให้คุณแม่กับคุณตาปลอดภัย แต่ทีต้าก็ยังอดคิดในใจไม่ได้

ทีต้า "(......แต่ว่า มีอะไรที่ให้ฉันทำได้บ้างหรือเปล่านะ...... ฉันก็ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนอย่างพี่เอสเทล...... แถมในตอนนั้นก็พูดอะไรให้เร็นจังไม่ได้เลยด้วย......)"

- และแล้ว ทีต้าก็ได้ตัดสินใจว่าเธอจะต้องขอเข้าร่วมการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ เพราะถ้าหากมีออร์เบิลเกียร์ซึ่งมีพลังระดับเดียวกับปาเทล มาเทล ไม่แน่ว่าตัวเธออาจจะสามารถทำอะไรให้กับเร็นได้ค่ะ
โรงงานกลาง 『中央工房』
- ทีต้าวิ่งเข้ามาหา "เอริก้า" กับ "ดร. รัซเซล" ที่กำลังทำการทดลองอยู่ภายในห้องเทคนิคของโรงงานกลาง แต่ทันทีที่ทีต้าเอ่ยปากของให้เธอเข้าร่วมการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ ดร. ทั้ง 2 หยุดมือจากการทดลอง และหันมาถามทีต้าด้วยความสงสัย

ทีต้า "อืม คือว่างี้นะ หนูไม่ได้เขียนลงไปในจดหมายหรอก...... แต่หนูน่ะเคยอยู่ด้วยกันกับเร็นจังช่วงหนึ่งน่ะ...... เร็นจังเข้าร่วมกับ [องค์กร] 『結社』 ก็จริงอยู่ แต่ถึงยังไงก็เป็นเพื่อนของหนู"
เอริก้า "เร็น............... นึกว่าเคยได้ยินมาจากที่ไหนซะอีก...... หมายถึงคนควบคุมปาเทล มาเทลสินะ"
ดร. รัซเซล "อ้อ เอริก้า ให้ชั้นเสริมก็แล้วกัน......"
เอริก้า "เสริมงั้นเหรอออ?"

- เอริก้าวิ่งไปกระชากคอเสื้อของดร. รัซเซลด้วยความโกรธ ทีต้ารีบเข้าไปห้ามแม่ของเธอ

เอริก้า "เรื่องนี้มันหมายความว่ายังไงกันห๊า อัลเบิร์ต รัซเซล...... ที่ทีต้าไปอยู่ด้วยกันกับสมาชิกของ [องค์กร] น่ะ......? เรื่องพรรค์นั้น ในรายงานไม่เห็นจะมีเขียนเลยนะยะ!!"
ดร. รัซเซล "อ้อ อย่างนี้นะ...... มันเขียนลงไปได้ยากน่ะสิ เรื่องแบบนี้......"

- แต่เอริก้ากลับยิ่งโกรธมากขึ้น ที่ดร. รัซเซลพ่อของเธอปล่อยให้หลานผู้น่ารักต้องไปตกอยู่ในอันตรายสุด ๆ แบบนั้นค่ะ

ทีต้า "คะ คุณแม่ขา! ให้หนูเข้าร่วมการพัฒนาด้วยเถอะ! หนูน่ะไม่มีพลังก็จริง แต่ก็อยากจะคุยกับเร็นจังให้รู้เรื่อง ออร์เบิลเกียร์นั่น ใช้ต่อกรกับปาเทล มาเทลได้ใช่ไม๊ล่ะ? หนะ หนูเองก็อยากจะได้พลังอย่างพี่เอสเทลเหมือนกันนะ......!"

- เอริก้าสงบลงเมื่อได้ยินทีต้าขอร้องอย่างเอาเป็นเอาตาย "............ทีต้า?" เอริก้าปล่อยดร. รัซเซลลง แล้วเดินเข้าไปหาลูกของเธอ

เอริก้า "หรือว่าลูกคิดที่จะ...... ใช้ออร์เบิลเกียร์ไปสู้กับปาเทล มาเทลอย่างนั้นเหรอ?"
ทีต้า "เอ๊ะ............? หนะ หนูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น............"
เอริก้า "............ทีต้า รู้ไม๊ว่าที่จะสร้างออร์เบิลเกียร์ขึ้นมานั้นเพราะอะไร?"
ทีต้า "เอ๊ะ............ อะ อืม ถึงจะเห็นแค่ผ่าน ๆ แต่เป็นประเภทเคลื่อนที่ 2 ขา......"
เอริก้า "ไม่ใช่แบบนั้น ออร์เบิลเกียร์น่ะเป็นอาวุธสงครามนะ ถึงแม้จะพูดให้สวยหรูเพียงใดก็ตาม พูดสั้น ๆ ก็คือเครื่องมือที่ใช้ทำร้ายคนไงล่ะ"
ทีต้า "ตะ แต่ว่า............ คุณแม่ไม่ได้ตั้งใจที่จะสร้างมันขึ้นมาแบบนั้นอยู่แล้วใช่ไม๊......? แล้วเรือเหาะรักษาความปลอดภัยเอง ก็มีเอาไว้เพื่อปกป้องลีเบร์ลด้วย......"
เอริก้า "[ไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น] น่ะมันไม่เกี่ยวหรอกนะ เพราะคนที่จะใช้อาวุธสงครามจริง ๆ น่ะ ไม่ใช่พวกเรา ดังนั้น เครื่องจักรที่เราสร้างขึ้นมาก็จะทำให้คนจำนวนมากต้องเจ็บปวดอยู่ดี ทีต้า ลูกน่ะเคยคิดถึงเรื่องนั้นบ้างไม๊? ถึงจะเป็นแบบนั้นลูกจะพูดได้เต็มปากว่าอยากได้พลังอย่างนั้นเหรอ?"
ทีต้า "อะ........."
เอริก้า "เรืองที่พวกแม่กำลังทำอยู่ก็รวมอยู่ในความเป็นไปได้อันนั้น แม่เองก็รักทีต้ามาก ๆ แล้วก็เข้าใจที่ลูกรู้สึกว่าเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญด้วยจ้ะ แต่ด้วยเหตุผลนี้ แม่จึงอนุญาตให้ลูกเข้าร่วมไม่ได้ ขอให้ลูกเข้าใจด้วยนะ ทีต้า"
ทีต้า "............................. ตะ แต่ว่า............ ......หนูน่ะ............ ......มะ ไม่ได้พูดออกมาด้วยความรู้สึกเล่น ๆ ซักหน่อย......!"

- ทีต้าวิ่งออกจากห้องไปทั้งน้ำตา

ดร. รัซเซล "เอริก้าเอ๊ย เรื่องในครั้งนี้ ทีต้าเองก็คงจะคิดทบทวนอยู่หลาย ๆ อย่าง เคารพความคิดของลูกอีกนิดไม่ได้เหรอไง"
เอริก้า "ก็เพราะอย่างนั้นไง ถึงให้เข้าร่วมการพัฒนาอาวุธสงครามอะไรนี่ไม่ได้ ......ของที่ได้ออกจากมือของตัวเองไป ในอนาคตข้างหน้าจะถูกใช้ไปแบบไหนนั้น นักวิจัยจะไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้ พวกเราได้แต่เพียงเตรียมตัวเตรียมใจยอมรับความเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นเท่านั้น"
ดร. รัซเซล "............มันก็จริง"
เอริก้า "ก้เข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนั้นอยู่หรอก แต่ก็ให้มาแตะต้องโครงการออร์เบิลเกียร์ไม่ได้ เพราะเด็กคนนั้นจะได้ไม่ต้องมากังวลใจกับเรื่องพรรค์นี้......"

- ทีต้าเดินเข้ามาภายในลิฟท์

ทีต้า "......เรื่องนั้น รู้อยู่แล้วล่ะ ถึงคุณแม่จะไม่พูด ก็รู้อยู่แล้ว...... แต่...... แต่ว่า.........! ถ้าอย่างนั้น ฉันมันตัวอะไรล่ะ!? ทำอะไรก็ไม่ได้แบบนี้......!"

- ทีต้าครุ่นคิดอยู่ครู่นึง ก่อนที่จะตัดสินใจไปปรึกษาพ่อของเธอ เพราะถ้าเป็นพ่อของเธออาจจะเข้าใจก็เป็นได้ค่ะ
ห้องทดลองชั้นใต้ดินโรงงานกลาง 『中央工房地下実験室』
- ที่ห้องทดลองชั้นใต้ดินซึ่งต้องใช้บัตรแสดงตัวของคนในโรงงานกลางถึงจะเข้ามาได้นั้น "ดัน" กำลังง่วนอยู่กับการตระเตรียมอุปกรณ์สำหรับโครงการออร์เบิลเกียร์
- "......คุณพ่อขา!" ทีต้าเรียกพ่อของเธอ เมื่อดันเห็นทีต้าเข้ามาจึงวางมือจากงานที่ทำอยู่แล้วเข้าไปหาทีต้า
- "งั้นเหรอ...... คุณเอริก้าไม่ยอมให้เข้าร่วมการพัฒนางั้นเหรอ......" 2 พ่อลูกนั่งคุยกัน

ทีต้า "อืม...... หนูก็เข้าใจเรื่องที่คุณแม่พูดก็เลยเถียงอะไรไม่ได้...... แต่ รู้สึกเสียใจจัง............"
ดัน "......คุณเอริก้าไม่เหมือนกับคุณพ่อตา ตรงที่มีแนวความคิดในการวิจัยที่ถูกต้องชัดเจน ไม่ได้ถูกกระตุ้นด้วยความคลั่งไคล้ แต่กระทำการด้วยแรงจูงใจที่แน่ชัด...... โดยเฉพาะในคราวนี้ ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะปกป้องลีเบร์ลแห่งนี้ เหตุผลของทีต้าก็คงจะไปโต้แย้งไม่ได้แน่ ๆ อยู่แล้ว......"
ทีต้า "........................ แต่หนู ก็อยากจะพบหน้าเร็นจังคุยให้รู้เรื่องกันไปเลย! ถะ ถึงเรื่องที่หนูพูดอาจจะฟังดูเหมือนเด็ก ๆ ก็เถอะ!"
ดัน "ทีต้า...... (ได้มาเห็นหน้าตาเอาจริงเอาจังแบบนี้ อาจจะเป็นครั้งแรกก็ได้นะเนี่ย......) เรื่องที่ทีต้าพูด พ่อคิดว่าไม่ใช่เด็ก ๆ หรอกนะ แต่ว่านะ สำหรับการพัฒนาออร์เบิลเกียร์มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอยู่แล้ว อย่างเช่นว่าถึงจะมีออร์เบิลเกียร์ แต่จะไปพบหน้าคุยกันกับเด็กคนนั้นคงจะเป็นเรื่องที่ยากเอามาก ๆ อยู่ดี......"

- ดันเงียบไปครู่นึง ก่อนที่จะตัดสินใจพูดต่อ

ดัน "......ทีต้า สิ่งที่เรียกว่าการพบหน้าพูดคุยกันตรง ๆ กับคน ๆ หนึ่งเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก คงจะลำยากยิ่งกว่าที่ทีต้าจินตนาการเอาไว้ซะอีกนะ เพราะทีต้าเป็นเด็กที่อ่อนโยน แต่ลูกจะรับรู้แต่ความอ่อนโยนอย่างเดียวไม่ได้......"
ทีต้า "อืม............ การที่หนูจะไปคุยกับเร็นจังเนี่ย ไม่ไหวจริง ๆ ด้วยสินะ...... หนู ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว....."
ดัน "............................ เมื่อกี๊ทีต้าไปเจรจากับคุณเอริก้า แต่ถูกเกลี้ยกล่อมกลับมาแทนใช่ไม๊? นั่นน่ะเป็นเพราะคุณเอริก้ามีความเชื่อมั่นที่แข็งแกร่งอยู่ต่างหากล่ะ ถ้าหากเด็กคนนั้นมีความสามารถในการรับรู้สถานการณ์อย่างลึกซึ้งล่ะก็ ทีต้าก็ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งให้มากกว่านั้น หากทำไม่ได้ ความจริงใจต่อกันก็จะส่งไปไม่ถึง......"
ทีต้า "............จะว่าไป คุณอากัตก็เคยพูด...... ......[การวิวาทมันคือพลังใจเฟ้ย!]"

- ดันเหงื่อตกเมื่อได้ยินคำพูดในแบบอากัต

ดัน "งะ งั้นเหรอ วิวาทงั้นเหรอ...... (............อากัตคุง............ เธอเองก็ตื่นเต้นไปกับความกังวลใจมากทีเดียวนะเนี่ย......) เอ่อ...... ในกรณีแบบนี้ก็คือการเตรียมตัวเตรียมใจ หรือเปล่านะ เตรียมตัวเตรียมใจที่จะไปพบหน้าพูดคุยกันตรง ๆ กับเด็กคนนั้น...... แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะพูดออกมาจากปากได้เลยนะ"

- ทีต้าคิดทบทวนคนเดียว ก่อนที่จะพูดด้วยสีหน้ากังวลใจว่า

ทีต้า "......แน่นอนอยู่แล้วว่าเร็นจังเป็นคนของ [องค์กร] แล้วปาเทล มาเทลก็แข็งแกร่งเกินไปด้วย...... แถมหนูก็ไม่ได้มีพลังอย่างพี่เอสเทลอีกต่างหาก...... คำพูดของหนูเนี่ย อาจจะส่งไปไม่ถึงก็ได้......"

- แววตาของทีต้าฉายแววแห่งความมุ่งมั่น

ทีต้า "............แต่อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ไม่ว่าจะเร็นจัง ไม่ว่าจะปาเทล มาเทล หนูปล่อยไปไม่ได้หรอก!"

- ทีต้าลุกขึ้น เดินไปข้างหน้าพ่อของเธอ เธอพูดต่อด้วยสีหน้าที่มีความสุขยามที่คิดถึงเรื่องเมื่อครั้งอดีตที่ได้ใช้ชีิวิตอยู่กับเร็นแม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ

ทีต้า "คะ คืองี้นะ คุณพ่อขา ไม่แน่ว่าเร็นจังอยู่ที่ [องค์กร] อาจจะทำเรื่องไม่ดีอะไรหรือเปล่า...... แต่หนูเคยได้อยู่ข้าง ๆ เร็นจัง เคยไปซื้อของด้วยกัน ก็เลยเข้าใจว่า เร็นจังน่ะอ่อนโยน ไม่ใช่เพราะแกล้งทำ แต่เพราะมีจุดที่อ่อนโยนจริง ๆ ตอนทีเจอสร้อยคอน่ารัก ๆ ในร้าน ก็ส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวกัน 2 คนโดยไม่คาดคิด...... ตอนที่หนูหกล้ม ก็พูดว่าช่วยไม่ได้นะแล้วก็ยื่นมือมาให้...... เพราะเร็นจังเป็นเด็กดีจริง ๆ แม้แต่ตอนนี้หนูก็ยังคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน ............แต่ไม่ว่าจะเร็นจัง ไม่ว่าจะปาเทล มาเทลก็อยู่ไกลเกินไปสำหรับหนู ในตอนนั้นหนูก็เลยเอื้อมมือไปไม่ถึง......"

- ทีต้าเงียบไปครู่นึง ก่อนที่จะพูดด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ

ทีต้า "แต่ว่า...... ถ้าเป็นตอนนี้อาจจะเข้าไปใกล้ได้ ถ้ามีออร์เบิลเกียร์ล่ะก็ หนูก็อาจจะเข้าใจในสิ่งที่เร็นจังเฝ้ามองอยู่ขึ้นมาอีกนิด...... เร็นจังเองก็อาจจะเปิดใจรับฟังสิ่งที่หนูพูดก็เป็นได้......"

- ดวงตาของสาวน้อยปริ่มไปด้วยน้ำตา แต่ยังคงมีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า

ทีต้า "......เพราะงั้น เพราะงั้น............... หนูน่ะ อยากจะเข้าร่วมโครงการนี้!"

- ดันลุกยืนขึ้น "(งั้นเหรอ...... ทีต้าเองก็......)" มองทีต้าไปพลางคิดไปพลางก่อนที่จะนิ่งเงียบแล้วพูดขึ้นว่า "......คุณเอริก้า คิดว่ายังไงบ้าง?"
- เอริก้าค่อย ๆ เดินเข้ามา ทีต้าไม่คาดคิดว่าเอริก้าจะมาอยู่ที่นี่ด้วย และเอ่ยถามแม่ของเธอว่าได้ยินตั้งแต่ตอนไหน

เอริก้า "......แค่ช่วงท้าย ๆ น่ะ"

- เอริก้าเดินเข้าไปใกล้ ๆ ลูกของเธอ

เอริก้า "ทีต้า ถามอะไรหน่อยได้ไม๊?"
ทีต้า "อะ อืม ............อะไรเหรอ?"
เอริก้า "ถ้าหากเร็นจังคนนั้น ไม่ได้คิดว่าทีต้าเป็นเพื่อนของเขาล่ะ...... ทีต้าจะทำยังไงเหรอ?"

- ทีต้าครุ่นคิด ก่อนที่จะตอบด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

ทีต้า "............ไม่ต้องทำอะไร...... ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย คุณแม่ขา เพราะว่าหนูตั้งใจไว้แล้วว่าจะไปเกี่ยวข้องกับเร็นจัง ถึงหนูจะไม่สามารถไล่ตามเร็นจังไปด้วย เกลี้ยกล่อมไปด้วยได้...... แต่แค่ได้รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ ของเร็นจังหรือปาเทล มาเทลไปพลาง ช่วยโครงการออร์เบิลเกียร์ไปพลาง......... ถ้าแค่เรื่องนี้ล่ะก็ ถึงเป็นหนูก็สามารถทำได้ ถ้าเป็นไปในรูปแบบนี้ หนูเองก็จะสามารถเข้าไปเกี่ยวข้องกับเร็นจังได้ ..................หนูอยากจะทำแบบนั้น เพราะนั่น คือความรู้สึกของหนู"

- "............งั้นเหรอ" เอริก้าตอบรับอย่างสงบเงียบ

เอริก้า "ก็ได้ แม่ก็รู้สึกใจอ่อนนิด ๆ...... แล้วดูเหมือนว่าจะมีแค่ข้ออ้างเฉพาะการเข้าร่วมกับโครงการเท่านั้นด้วย......"

- หนูน้อยทีต้าประหลาดใจในคำพูดของเอริก้า

เอริก้า "อาวล่ะ ทั้ง 2 คนอย่ามัวแต่ยืดยาด! ......ดัน! ฉันกำลังแก้ไขพิมพ์เขียวอยู่ ช่วยตรวจสอบให้หน่อยนะ!! ......ทีต้า!! พวกเราจะเข้าสู่การประดิษฐ์วงจรผลึกแล้วล่ะนะ!!"
ทีต้า "......คุณแม่ขา ที่ว่านั่น...... หมายความว่าหนูก็เข้าร่วมการพัฒนาได้ใช่ไม๊......?"
เอริก้า "......เด็กคนนี้ล่ะก็ มัวแต่ทำหน้าดีใจอะไรอยู่ล่ะ ถ้าเข้าร่วมมาแล้ว ก็รีบ ๆ ไปทำงานเร็ว ๆ สิจ๊ะ"
ทีต้า "อะ อืม............ วางใจได้เลยค่ะ คุณแม่!!"
ดัน "ถ้าอย่างนั้น ไปกันได้หรือยังล่ะ"

---

------ด้วยเหตุนี้ ทีต้าจึงได้เข้าร่วมโครงการออร์เบิลเกียร์
โรงงานกลางที่เคยเข้าออกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ก็ได้กลายมาเป็นสถานที่ทำงาน ที่ทำให้รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่
ทีต้าปะปนไปกับพวกผู้ใหญ่ทำงานในสถานะวิศวกรคนหนึ่ง
โดยเฉพาะคำสั่งของเอริก้าที่เข้มงวด ที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น......
แต่ความเข้มงวดนั้น สำหรับทีต้าช่างเป็นเรื่องที่มีความสุขซะจริง ๆ

---

- 2 สัปดาห์ให้หลัง -

- "เสร็จ - สม - บูรณ์" เอริก้ากล่าวด้วยความยินดีและภาคภูมิใจเมื่อสร้างออร์เบิลเกียร์เสร็จสมบูรณ์ "ดีล่ะ จะเข้าสู่การทดลองขับเคลื่อนล่ะนะ!" เอริก้าหันมาพูดกับดันและทีต้าที่หมดแรงนั่งลงไปกองกับพื้น

ดัน "คะ คุณเอริก้า พักหน่อยเถอะ...... ทำงานไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนกันมา 3 วันติด ๆ แล้วไม่ใช่เหรอ"
ทีต้า "คะ คุณแม่ขา...... ทำไมถึงสดชื่นแข็งแรงได้ขนาดนั้นล่ะเนี่ย?"

- เอริก้าเดินเข้าไปหาทั้ง 2 คน พลางพูดด้วยสีหน้าที่แสนจะจริงจัง

เอริก้า "ทั้ง 2 คนมาหมดแรงอะไรกันซะแล้วล่ะ! ใจความสำคัญของการพัฒนามันต่อจากนี้ไม่ใช่เหรอไง! ......โดยเฉพาะทีต้า!!"
ทีต้า "หะ เห......!?"
เอริก้า "เพราะว่าเครื่องต้นแบบคราวนี้ ที่นั่งมันเล็กมีแต่ลูกเท่านั้นที่ขึ้นขี่ได้ แม่จะให้ลูกเข้าร่วมการทดลองจนหยดสุดท้ายเลยนะ!"
ทีต้า "อะ อืม เข้าใจอยู่แล้ว...... แต่ว่า ขอนอนแป๊บเดียวนะ......"

- ว่าแล้วทีต้าก็ผล็อยหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังนั่งจุมปุ๊กอยู่ค่ะ เอริก้าเห็นแล้วก็สงสาร

เอริก้า "เอาเถอะ ช่วยไม่ได้นี่นะ ถ้ามาพลาดในสถานการณ์แบบนี้ก็จะลำบากด้วย การทดลงขับเคลื่อนเอาไว้วันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน"
ดัน "ผมว่าทีต้าทำได้อย่างยอดเยี่ยมนะ เพราะขนาดวิศวกรมืออาชีพ ก็ยังตามคุณเอริก้าไม่ทันเลย"
เอริก้า "อุ๊ยตา~ย เสียมารยาทจังนะ ฉันไม่ได้บ้าพลังถึงขนาดนั้นซักหน่อย"

- เอริก้าหันไปจดตารางเวลา "เอ...... วันศุกร์ที่ 28 ทำการทดลองขับเคลื่อน......สินะ" ทีต้าสะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินว่าวันศุกร์

ทีต้า "คะ คุณแม่ขา...... หรือว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันศุกร์!?"
เอริก้า "เอ๊ะ ใช่ แล้วมีอะไรเหรอ......?"

- ทีต้าลุกยืนขึ้นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ความเหนื่อยล้าเมื่อสักครู่หายเป็นปลิดทิ้ง

ทีต้า "แย่แล้ว ต้องรีบไปทำอาหาร!"

- ว่าแล้วหนูน้อยทีต้าก็รีบวิ่งออกไป และสวนกับ "ดร. รัซเซล" ที่เข้ามาที่ชั้นใต้ดินพอดี

ทีต้า "อ๊ะ คุณตาจ๋า วันพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์สิ้นเดือนล่ะ"
ดร. รัซเซล "อ้อ งั้นร๊อ...... วันที่เจ้าอากัตจะมาสินะ"
ทีต้า "อื้ม ต้องรีบไปตระเตรียมอาหารให้ทันภายในวันนี้"
ดร. รัซเซล "ถ้าอย่างนั้น เมนูของตาขอเป็น......"

- ฉับพลัน ความหนาวเย็นยะเยือกถึงขั้วหัวใจก็บังเกิด "อากัต......?" เอริก้าทวนชื่อของอากัตด้วยร้อยยิ้มที่ดูราวกับปั้นแต่งขึ้น

ดัน "เอ่อ...... ได้ยินว่า [วันศุกร์สิ้นเดือน] หรือยังไงเนี่ยครับ......"

- สองสามีภรรยารัซเซลเดินเข้าไปหาพวกทีต้า

ทีต้า "......อ๊ะ จริงสิ คุณพ่อกับคุณแม่จะได้พบกับคุณอากัตเป็นครั้งแรกสินะ เอ๊ะเหะเหะ คุณอากัตจะมาที่บ้านเดือนล่ะครั้งน่ะจ๊ะ แล้วก็นะ............"

- "วัน - ที่ - คุณ - อา - กัต - จะ - มา......" เอริก้าเน้นคำพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้าน "อุหึหึ พอดีเลย ตรงกับวันทดลองขับเคลื่อนเลยนะเนี่ย" เธอพูดต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ร่างกายก็ยังคงสั่นอยู่

เอริก้า "......เขาก็ดวงดีเหมือนกันนะ อ๊ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!"
ทีต้า "เอ่อ............?? ......คุณแม่ขา?"
ดัน "อ้อ ทีต้า อันที่จริงคุณเอริก้าน่ะ คือว่า......"

- เอริก้าเดินไปที่ลังไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ ยืนครุ่นคิดอยู่ครู่นึง ก่อนที่จะเงื้อหมัดทำให้ลังไม้แตกกระจายไม่เหลือซากด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว (สุดยอดดดด)

เอริก้า "............ดัน? ฉัน นึกอะไรดี ๆ ออกแล้วล่ะ"

- เอริก้าหันมาพูดกับทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วใช้คำพูดสุภ๊าพสุภาพที่ฟังดูขัด ๆ อย่างประหลาด

เอริก้า "การทดลองในคราวนี้จะใช้คนบูชายัญค่ะ คึคึคึ............ ก็อุตส่าห์มาเที่ยวถึงที่บ้านพวกเราเลยนี่นา จะได้ยืนยันสเปก (ที่เป็นมนุษย์) เท่าที่เห็นว่าตรงตามต้องการหรือเปล่าด้วยนะ........."

- "อากัต ครอสเนอร์!!" เอริก้าเข้าสู่โหมดมารอีกครั้ง หนูน้อยทีต้าได้แต่เลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก

ดัน "คะ คุณเอริก้า หรือว่า จะหมายถึงขอให้อากัตคุงมาช่วยการทดลอง...... หรือเปล่า?"
ดร. รัซเซล "อะไรอีกล่ะเอริก้า เจ้าอากัตน่ะไม่มีแววกับพวกเครื่องจักรหรอกนะ...... จะให้มาช่วยเนี่ย ชั้นว่าทำอะไรไม่ได้ร๊อก......"
เอริก้า "............ให้มาช่วย? หึ อ่อนจัง ฉันจะให้เขามาสังเวยชีวิตกับการทดลองนี้ต่างหากล่ะ!!"
ทีต้า "เอ๋~~~!?"
ดัน "อะ อ๊ะฮะฮะ...... จะทำเกินไปหน่อยหรือเปล่าน๊า...... แต่การจะไปขอให้มาร่วมมือเนี่ยไม่รู้ว่าเขาจะสมัครใจหรือเปล่านะ ผมเองก็...... อยากจะค่อย ๆ คุยกับเขาสักครั้งนึงเหมือนกัน"
ทีต้า "คะ คุณพ่อก็เป็นไปด้วย!?"
เอริก้า "ตัดสินใจได้แล้วนะ วันพรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีแน่ ๆ ......"
ทีต้า "เอ่อ เอ่อ...... (หระ หรือว่าจะ...... เข้าใจอะไรเกี่ยวกับคุณอากัตผิดไปอยู่รึเปล่า......??)"

Episode [โครงการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ / ตอนต้น] ~Fin~

☆ได้รับ "ลองบาเรล รุ่นปรับปรุง" และ "3000 มิร่า" ค่ะ☆

To be continued: โครงการพัฒนาออร์เบิลเกียร์ / ตอนหลัง

Related entries:
◆ Sora no Kiseki the3rd (空の軌跡the3rd)