[บทสรุป] Sora no Kiseki the3rd - ประตูตะวัน 1 ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว

ประตูตะวัน① 『太陽の扉①』

ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว 『ヤマネコカプアの特急便』

สถานที่	ระเบียงหยก②	ปริศนา	เจ้า จงพาหญิงเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มคนที่ทะยานไปสู่อากาศมาหาข้า หากทำได้ [ประตู] จะเปิดออก......
คำตอบ	โจเซ็ต	โบนัส	สืบพบ 『探知』 (ควอทซ์), ไวลด์แคท 『ワイルドキャット』 (S-craft ของโจเซ็ต)	มิร่า	3000

☆Back to The Door of Sun's Main Page☆

- เมื่อเข้าประตูไป จะได้ดูเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำค่ะ

สาธารณรัฐคาลวาร์ด ภาคตะวันตก
ใกล้ ๆ กับเขตชายแดนราชอาณาจักรลีเบร์ล------
เหนือน่านฟ้า 2200 อาร์จ------

แมวป่า 『山猫号』
- "ยืนยันพิกัดทะเลสาบวาเลเรีย ที่ฝั่งตรงข้ามของเทือกเขา------ อืม ดูเหมือนว่าชายแดนจะอยู่ตรงหน้าแล้วสินะ" ภายในห้องบังคับการ "โจเซ็ต" 『ジョゼット』 รายงานสภาพโดยรอบจากหอสังเกตการณ์ให้แก่พวกพี่ ๆ ของเธอ

โดรุน "OK ตรงตามกำหนดการเลยแฮะ คีล ปรับแรงดันไปที่ 60%------ รักษาระดับความสูงกับทิศทางของยานเอาไว้ให้คงที่"
คีล "รับทราบ ปรับระดับแรงดันลงไปที่ 60%------ ......ตั้งระดับความสูงและทิศทางของยานเสร็จสมบูรณ์"

- โดรุนมองไปที่เรดาร์ ซึ่งขณะนี้กำลังแสดงให้เห็นว่า [แมวป่า] เข้าสู่เส้นทางบินบังคับเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็แค่บินไปสู่สถานที่ปลายทางเท่านั้นค่ะ

คีล "ฟู่ ในที่สุดก็จะได้สูดหายใจให้เต็มปอดสักทีนะ"
โจเซ็ต "เหนื่อยหน่อยนะทั้ง 2 คน เหะเหะ ดูเหมือนว่าวันนี้ก็มาถึงตรงเวลาโดยสวัสดิภาพ โชคดีซะยิ่งกว่าอะไรเนอะ"
โดรุน "ก๊ากฮ่าฮ่า ถูกต้องที่สุด ก็พวกเรา ส่งด่วนพิเศษคาปัวเป็นบริษัทขนส่งที่คำนึงถึงความไว้วางใจ, ความปลอดภัยและรอยยิ้มของลูกค้าเป็นหลักอยู่แล้วนี่"
คีล "เหะเหะ แต่พอนึกถึงตอนที่เป็นสลัดอากาศทีไร จนถึงตอนนี้ก็แทบไม่เชื่อตัวเองเลยนะ"
โจเซ็ต "อื้ม นั่นก็เพราะทุกคนได้รับพระราชทานอภัยโทษจากราชินีอาริเชียนี่นา ตอนที่ได้ยินคำตัดสินว่าไม่มีความผิดให้ปล่อยตัวไปน่ะ ตกใจสุด ๆ ไปเลย"
คีล "อา มิหนำซ้ำ ยังใช้พระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ รับภาระหนี้สินแทนพวกเรา เพราะท่าน จึงทำให้เรื่องจบลงโดยที่แมวป่าลำนี้ไม่โดนยึดไปอีกด้วย ชั่วชีวิตนี้ คงนอนเอาเท้าหันไปทางราชินีองค์นั้นไม่ได้แล้วล่ะ"
โดรุน "ใช่ ถูกต้องที่สุด เพื่อตอบแทนบุญคุณนี้ เราต้องคืนเงินที่ยืมมาให้แก่คุณราชินีให้เร็วที่สุด"
โจเซ็ต "ใช่แล้ว ๆ ถ้าทำงานหาเงินได้อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ต้องคืนได้แน่นอนอยู่แล้วล่ะเนอะ"

- 3 พี่น้องคาปัว กล่าวถึงราชินีอาริเชียผู้มีพระคุณของพวกเขาอย่างมีความสุข ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งไปกับพระราชหฤทัยของท่านเป็นอย่างมาก
- ทันใดนั้น สัญญาณติดต่อดังขึ้น โจเซ็ตรู้สึกดีใจที่มีงานใหม่เข้ามา ส่วนโดรุนก็กระแอมปรับเสียงโหด ๆ ของเขาให้นุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับสนทนากับปลายทางด้วยความสุภาพ "ครับ ส่งด่วนพิเศษคาปัวครับ! ครับ...... ได้ครับ ครับ...... ......ภายในช่วงก่อนเที่ยงวันของพรุ่งนี้ ได้ครับ ไม่มีปัญหาครับ ทราบแล้วครับ ถ้าอย่างนั้นจะไปให้ทันวันที่กำหนดนะครับ"
- "คำไหว้วานจากที่ไหนเหรอ?" โจเซ็ตเอ่ยถามด้วยความกระตือรือร้น

โดรุน "อ๋อ คราวนี้ก็เป็นคำไหว้วานจากสาธารณรัฐอีกเหมือนกัน งานก็คือให้นำพัสดุไปส่งที่แกรนเซลน่ะ"
คีล "นครหลวง...... แสดงว่าเป็นการจัดส่งในเที่ยวบินของมะรืนนี้ใช่มั้ย ฟู่ ยังไงก็ตามธุรกิจไปได้สวยทีเดียวเลยนะ"
โจเซ็ต "ก็กิจการขนส่งที่คล่องแคล่วปราดเปรียวแบบเรา จนถึงตอนนี้ยังไม่มีเจ้าอื่นนี่นา จะว่าไป พี่โดรุน พูดถึงนครหลวง ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า...... เมื่อเช้านี้พี่แวะไปที่กิลด์มาสินะ มีธุระอะไรงั้นเหรอ?"

- เมื่อโดนน้องสะกิดถาม โดรุนก็เลยนึกออกว่าเขาลืมบอกเรื่องบางอย่างกับน้อง ๆ ไปซะได้

โดรุน "อันที่จริง มีจดหมายจ่าหน้าถึงพวกเราส่งมาจากจักรวรรดิน่ะ ได้ยินแล้วอย่าตกใจไปนะ...... ผู้ส่งก็คือไอ้หนูโยชัวร์ยังไงล่ะ"

- โจเซ็ตได้ยินข่าวดีนี้ ก็ระงับความดีใจไว้ไม่ไหว รีบกระโดดลงจากหอสังเกตการณ์ วิ่งไปหาโดรุนทันที

คีล "เห~ นาน ๆ จะมีสักครั้งนะเนี่ย"
โจเซ็ต "อะไรกัน ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้เล่า"
โดรุน "ก๊ากฮ่าฮ่า โทษที ๆ พอดีเมื่อเช้านี้มัวแต่ยุ่งเรื่องอื่นอยู่น่ะ จริงสิโจเซ็ต ช่วยอ่านให้ฟังหน่อยได้มั้ย?"
โจเซ็ต "เหะเหะ ได้อยู่แล้ว"

- ทั้ง ๆ ที่เมื่อครู่โจเซ็ตทำหน้าบูดหน้าบึ้ง งอนใส่พี่ชายของตนที่มาบอกเรื่องนี้ช้า แต่พอเจอไม้เด็ดขนมหลอกเด็กของโดรุน ก็เปลี่ยนท่าทีเป็นตอบรับด้วยความยินดี
(โห สมกับเป็นพี่ใหญ่หลอกล่อเด็ก ๆ ได้เก่งกาจยิ่งนัก 555)
- "รอเดี๋ยวนะ......" โจเซ็ตกล่าวขึ้นอย่างดีใจ พลางหันไปอ่านจดหมายเงียบ ๆ ทันทีที่ได้รับซองจดหมายมาจากโดรุน

คีล "ถ้าจำไม่ผิด กำลังเดินทางไปรอบ ๆ จักรวรรดิอยู่สินะ เอ แล้วตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่นะ"
โดรุน "ไม่แน่ว่าอาจจะอยู่แถว ๆ นี้ก็ได้ เพราะถ้าพูดถึงจักรวรรดิ มันก็มีสถานที่อยู่ตั้งเยอะตั้งแยะนี่นา"
คีล "นั่นสิ ถ้าสบายดีก็ดีสินะ......"

- "แล้ว เป็นอะไรไปล่ะโจเซ็ต? รีบ ๆ อ่านให้ฟังเร็ว ๆ สิ" คีลหันไปถามโจเซ็ตที่เงียบไปได้ครู่ใหญ่

โจเซ็ต "......07:00 น. ผลงานศิลปโบราณ......"

- โจเซ็ตพูดขึ้นเรียบ ๆ ใบหน้าของเธอในตอนนี้ ไม่แสดงถึงความยินดีดังตอนที่รับซองจดหมายมาอีกแล้ว

โดรุน "หืมม์? ว่าไงนะ"
คีล "......โจเซ็ต? จดหมายเขียนว่ายังไงกันแน่"
โจเซ็ต "ไม่ได้เขียนอะไร แล้วก็ไม่มีอะไรทั้งนั้นด้วย...... นี่มัน...... ไม่ใช่ใบสั่งงานส่งของของเมื่อเช้านี้หรอกเหรอ"

- โดรุนและคีลได้ยินก็ถึงกับตกใจ

โดรุน "ว่า!?"
คีล "......เอ๋?"
โจเซ็ต "แล้วยัง...... เขียนว่าขอเชิญรอรับของที่ปลายทาง แสดงว่าน่าจะเป็นของที่ส่งไปแล้วนี่"
โดรุน "หระ หรือว่า!?"
คีล "เฮ้อ รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาแล้วสิ"

- โจเซ็ตนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แต่ใบหน้าของเธอแสดงถึงความรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

โดรุน "จดหมายจากไอ้หนู ชั้นเอาใส่ไว้ในซองเอกสารรับรองของจักรวรรดิ ใบสั่งงานของเมื่อเช้านี้ก็เหมือนกัน ชั้นก็เอาใส่ไว้ในซองเอกสารรับรองของจักรวรรดิด้วย"
คีล "เมื่อเป็นแบบนี้......"
โดรุน "ขอโทษนะ...... ดูเหมือนว่าจะเผลอแนบจดหมายไปผิดฉบับซะแล้ว"
โจเซ็ต "......ฮึก..............."

- "ฟู่ เอาเข้าไป......" คีลถึงกับถอนหายใจเมื่อเห็นอาการของโจเซ็ตที่กำลังสั่นสะท้าน ดูเหมือนว่าเหตุการณ์กำลังดำเนินไปตามที่เขาได้สังหรณ์เอาไว้

โดรุน "ยะ ยังไงก็จะรีบติดต่อไปที่ปลายทางนะ! มันคงติดไปกับหีบห่อแน่ ๆ"

- "พี่โดรุนบ้าที่สุด!!!" โจเซ็ตระเบิดอารมณ์ออกมาดังลั่น ไม่ทันที่พี่ชายทั้ง 2 จะตั้งตัวติด โจเซ็ตก็พูดต่อ พร้อม ๆ กับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้าจากความเสียใจระคนความโกรธ

โจเซ็ต "ทำไมถึงทำพลาดได้ถึงขนาดนี้เล่า! ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ! พอบอกว่ามีจดหมายมาจากโยชัวร์...... ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาแล้วแท้ ๆ ......"
คีล "โจเซ็ต......"
โดรุน "ขะ ขอโทษนะโจเซ็ต เรื่องนี้ ทั้งหมดเป็นความรับผิดชอบของพี่คนเดียว"

- โจเซ็ตนิ่งเงียบไปครู่นึง

โจเซ็ต "ปกติพี่ก็เป็นแบบนี้เสมอนั่นแหล่ะ ทำอะไรไม่รอบคอบมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว...... ทำให้ทุกคนต้องพลอยลำบากขนาดไหนรู้ตัวบ้างมั้ยห๊า?"
โดรุน "อะ อา......"
คีล "ฮะ เฮ้ยโจเซ็ต กำลังพูดถึงเรื่องที่จดหมายหายไปไม่ใช่เรอะ ไม่เห็นต้องพูดถึงขนาดนั้นเล......"

- "พี่คีลเงียบไปเลย!!!" โจเซ็ตระเบิดอารมณ์ด้วยเสียงดังลั่นอีกครั้ง

คีล "ว่า......!"
โจเซ็ต "ก็มันจริงนี่ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว ตอนนั้นก็เหมือนกัน...... ทำสัญญาตามอำเภอใจ แล้วก็โดนโกงตามอำเภอใจ...... จะทำให้พวกเราต้องพลอย......"

- "โจเซ็ต!!" คีลที่ปกติจะเงียบและใจเย็นอยู่เสมอ กลับใช้เสียงดังดุโจเซ็ต ทำให้โจเซ็ตถึงกับผวา

คีล "......พูดเกินไปแล้ว พี่เขาสำนึกผิดมากพอแล้วนะ แล้วก็......"
โจเซ็ต "......เอ๊ะ?"

- "......ใช่แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะชั้นเอง ถ้าชั้นหนักแน่นสักหน่อยล่ะก็...... ก็ไม่ต้องระหกระเหินถูกไล่ออกมาจากบ้านเกิดหรอก" โดรุนกล่าวขึ้นเรียบ ๆ ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย

โจเซ็ต "......อ๊ะ........."
คีล "ฟู่ เธอเนี่ยน้า...... ขอเถอะจะเกิดอะไรขึ้น ก็อย่าไปพาดพิงถึงเรื่องนั้นจะได้มั้ย"

---

- ภาพความทรงจำเก่า ๆ ของ 3 พี่น้องผุดขึ้นมา ราวกับว่าเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำทั้งหมดนั้นไม่เคยลบเลือนไปจากใจ แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

โดรุน "ตามจริงแล้ว พวกเราน่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหรา บนผืนแผ่นดินของเหล่าบรรพบุรุษที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น...... บรรเลงเครื่องดนตรี ดื่มชาฝรั่ง...... นาน ๆ ครั้งก็จัดพวกงานปาร์ตี้ขึ้นมา"
คีล "พอเถอะ พี่...... ไม่เห็นจะมีใครบอกว่า เสียดายชีวิตความเป็นอยู่ในช่วงนั้นสักหน่อย"
โจเซ็ต ".................."
โดรุน "ยึดติดไปกับความต้องการที่กองอยู่ตรงหน้า ถูกชักจูงด้วยเรื่องสวยหรู...... ตอนที่รู้สึกตัว สิ่งเหลืออยู่ก็มีแค่หนี้สินกองเท่าภูเขาเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่เป็นมรดกที่ได้รับสืบทอดมาจากพ่อแท้ ๆ ...... โง่สุด ๆ เลยจริง ๆ นะ"
คีล "เรื่องนั้น ไม่ได้เป็นเพราะพี่คนเดียวสักหน่อย เป็นเพราะพวกเรายังเป็นแค่เด็กที่ยังอ่อนต่อโลกต่างหาก"

- "ถึงอย่างนั้น ยังไงชั้นก็......" โดรุนกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

คีล "โจเซ็ต เธอไม่คิดที่จะพูดอะไรหน่อยเหรอ......"
โจเซ็ต "......................................."
คีล "......ฟู่ เฮ้อ"

- ทันใดนั้น สัญญาณฉุกเฉินดังขึ้น เสียงของลูกเรือเรียกโดรุนผิด ๆ ถูก ๆ (เผลอเรียกว่า "หัวหน้า" ตามความเคยชิน แทนที่จะเรียกว่า "ประธาน" น่ะค่ะ) แจ้งเหตุด้วยความร้อนรนว่ามีเงาของยานสีแดงที่น่าจะเป็นยานขององค์กร กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ค่ะ
- เมื่อโดรุนได้ยินดังนั้น จึงออกคำสั่งให้เหล่าลูกเรือ และน้อง ๆ ของเขาประจำที่ เตรียมตัวประจัญหน้ากับพวกศัตรู เพื่อรักษาเวลาที่จะไปส่งของให้ทันไม่ให้เสียชื่อส่งด่วนพิเศษคาปัวค่ะ

---

- ภายในยานสีแดง ปรากฏร่างของทหารพรานเสริมความแข็งแกร่ง 3 นาย ซึ่ง 1 ในนั้นเป็นชายหนุ่มผมฟ้าผู้แลดูคุ้นตายิ่งนัก เขากล่าวกับพวก ๆ อีก 2 คนว่า [แมวป่า] ของบริษัทไรน์ฟอร์ดที่อยู่ตรงหน้า เป็นยานที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี พร้อมกับกล่าวอย่างไม่ชอบใจนัก ที่พวกอดีตสลัดอากาศ มาทำบริษัทขนส่งตามข้อมูลที่ได้รับรายงานมา และดูเหมือนว่าเหล่าทหารพราน (จริง ๆ ก็นายผมฟ้าหลงตัวเอง คนเดียวนั่นแหล่ะ) กำลังอยากจะหาคู่มือ เพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง จะได้เป็นการเก็บข้อมูลส่งไปให้ [โรงงานสิบสาม] 『十三工房』 ค่ะ

---

★ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว (Shooting Game)

- และแล้วก็ถึงเวลาของ ชูตติ้งเกมสุดมันส์ "ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว" ค่ะ

สะดวกสบายไม่ยุ่งยาก! บริการที่เมืองของท่านต้องวางใจ
ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว
ข้อมูลเพิ่มเติม กรุณาติดต่อส่งด่วนพิเศษคาปัวสาขาใกล้ ๆ บ้านท่าน

รวดเร็ว ปลอดภัย!
ส่งด้วยใจ ส่งด่วนคาปัว

- คำสั่งต่าง ๆ ในหน้าแรก มีดังนี้เลยนะคะ
(1) เริ่มเกม 『スタート』
- ตรงตัวเลยค่ะ
(2) อธิบาย 『説明』
◆อธิบายกฏการเล่น 『ルール説明』
- ใช้ปืนใหญ่ที่โจเซ็ตเป็นคนบังคับ สอยพวกศัตรูหรือพวกมิซไซล์ที่ติดตามมาให้ร่วง
- วิธีบังคับก็ ตามนี้เลยค่ะ
- ปุ่มลูกศร / เลื่อนเมาส์ : กำหนดเป้าหมาย
- ปุ่มตกลง : ยิงปืนใหญ่ (ถ้ากดค้าง จะเป็นปืนกลรัว) (แต่จริง ๆ ก็อันเดียวกันนั่นแหล่ะ ต่างกันแค่รัวกับไม่รัว)
- ปุ่มยกเลิก : ซูม (กดค้างได้)
- ปุ่ม B (หรือ ปุ่มที่ใช้เรียกสมุดจดจอกดารา) : ปรับเปลี่ยนการตั้งค่า
- จำนวนกระสุนของปืนใหญ่มีไม่จำกัด
- ถ้าใช้ปืนกลรัวมากเกินไป ประสิทธิภาพของปืนกลรัวจะลดลง
- หยุดยิง เพื่อฟื้นฟูกระสุน
- ถ้า HP ของแมวป่าเท่ากับ 0 เมื่อไหร่ เกมโอเวอร์ทันที ระวังให้ดีนะคะ
(3) ตั้งค่า 『設定』
■สลับการหมุนขึ้น-ลง (คีย์บอร์ดหรือจอยแพด)
- สลับการหมุนกล้องขึ้น-ลง เช่น ถ้าเลือก "สลับ" 『する』 เวลากดลง กล้องจะแพนขึ้น แต่ถ้ากดขึ้น กล้องจะแพนลงค่ะ
- แต่ถ้าเลือก "ไม่สลับ" 『しない』 กดขึ้นก็ขึ้น กดลงก็ลงค่ะ
■ระดับความเร็วของการบังคับ
- เลื่อนปรับได้ตามสะดวก ว่าจะ "ช้า" 『遅』 หรือจะ "เร็ว" 『速』 ค่ะ
(แนะนำ ให้ปรับอย่าเร็วมาก เพราะถ้าเร็วมากเกินไป เพื่อน ๆ จะเกิดอาการตากลิ้งกลอกลิงหลอกเจ้า ลองแล้วเร็วได้ใจมากมายอย่างแรง)

---

- เมื่อปราบพวกลิ่วล้อ แล้วต่อด้วยกิลเบิร์ตยอดอัจฉริยะ (เจ้าตัวตั้งเอง) แล้ว G-อาปาเช่ ที่กิลเบิร์ตใช้พวกคาปัวเป็นตัวทดสอบประสิทธิภาพนั้น ก็เกิดการลัดวงจร แล้วร่วงลงสู่ทะเลสาบวาเลเรียที่อยู่เบื้องล่างอย่างสวยงาม
(มีบทสนทนาขำ ๆ ที่พวกทหารพรานเสริมความแข็งแกร่งที่อยู่ในยานขององค์กร สับสนว่าจะทำยังไงดี จะช่วยกิลเบิร์ตดีหรือเปล่าด้วยนะคะ ซึ่งพวกเขาเห็นว่าปล่อยไปแบบนี้ก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่ากิลเบิร์ตเป็นคนที่ท่านคัมพาเนลล่าถูกอกถูกใจเป็นพิเศษนั้น ถ้ารายงานสถานการณ์ไปตามที่เป็นไป ด้วยนิสัยของท่านคัมพาเนลล่าแล้ว อาจจะรู้สึกยินดีก็เป็นได้ และแล้วทหารพรานทั้ง 2 ก็เลยตามเลย ปล่อยกิลเบิร์ตให้ไปผจญทรมานทรกรรมต่อเองค่ะ โอ้ ชีวิตรันทดของกระทาชายนายกิลเบิร์ต)
แมวป่า 『山猫号』
- ภายในแมวป่า ตระกูลคาปัวดีใจที่สามารถปราบฝ่ายศัตรูลงได้ แถมพวกองค์กรยังรีบม้วนหางกลับบ้านไปแทบไม่ทันอีกต่างหาก โดรุนและคีลจึงอดเอ่ยปากชมโจเซ็ตน้องสาวของเขาที่รับหน้าที่ยิงปืนใหญ่ไม่ได้ ส่วนโจเซ็ตก็เขิน ๆ ที่ได้รับคำชม แล้วก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากชมพี่คีลที่บังคับยานได้อย่างยอดเยี่ยม ส่วนพี่โดรุนก็ออกคำสั่งได้อย่างเยี่ยมยอด ทำให้บรรยากาศที่มาคุในช่วงก่อนหน้านี้ หายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อโจเซ็ตเอ่ยปากขอโทษพี่โดรุนในสิ่งที่เธอพูดไปเมื่อกี๊นี้ค่ะ

โจเซ็ต "......ขอโทษนะ พี่โดรุน"
โดรุน "จะ โจเซ็ต...... ยกโทษให้พี่แล้วเหรอ? ยกโทษให้พี่ชายที่ไม่ได้เรื่องคนนี้......"
โจเซ็ต "มะ มันก็...... ตกลงกันเอาไว้แล้วไม่ใช่เหรอ ที่ว่าห้ามพูดถึงเรื่องนี้น่ะ"
โดรุน "โอ้วววววว!"
โจเซ็ต "พะ พี่โดรุน?"
โดรุน "ชั้น...... ชั้นนี่ช่างเป็นคนที่มีความสุขจริง ๆ เลย! ที่มีบุญได้น้องสาวที่แสนน่ารักขนาดนี้...... คนโชคดีแบบชั้นคงไม่มีอีกแล้ว! โอ้วววววว!"

- โดรุนกู่ร้องด้วยความยินดี เล่นเอาโจเซ็ตเขินจนหน้าแดง รีบบอกให้โดรุนหยุด เพราะกลัวคนอื่น ๆ จะได้ยิน

โจเซ็ต "แล้วก็ พี่คีล ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง ......ขอบคุณจริง ๆ นะ"
คีล "ไม่ต้องหรอก โจเซ็ต ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยสักหน่อย"

- ท่ามกลางบรรยากาศที่สดใส "ลูกเรือล็อช" 『乗組員ロッシ』 เข้ามาหาโจเซ็ตในห้องบังคับการ พร้อมกับบอกว่า เขาลืมบอกไปว่า ในตอนที่เขาเข้าไปจัดเตรียมพัสดุนั้น ก็เจอซองจดหมายตกอยู่บนพื้นโกดังค่ะ
- โจเซ็ตได้ยินดังนั้น ก็รีบวิ่งลงไปหาล็อชทันที

โดรุน "หรือว่าจะเป็น......"
คีล "ฮะฮะ ดูเหมือนว่าจะไปไม่ถึงผู้รับนะ"
โดรุน "เฮ้อ คนอย่างชั้นเนี่ยมัน จะต้องทำอะไรผิดพลาดไปอีกสักเท่าไรกันแน่เนี่ย......"

- จากนั้น โจเซ็ตก็รับซองจดหมายมาจากล็อช พลางดีใจที่ได้เห็นตราประทับของจักรวรรดิบนซอง เมื่อมอบจดหมายให้โจเซ็ตเรียบร้อยแล้ว ล็อชก็ออกไปอย่างมีอิ่มเอมใจ เมื่อได้รับคำขอบคุณจากคุณหนูของเขา

คีล "ฟู่ จดหมายปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะนะ"
โดรุน "แล้ว ในจดหมายเขียนว่าไงบ้างล่ะ?"

- โจเซ็ตเดินเข้ามาใกล้ ๆ พวกพี่ ๆ ของเธอ พลางอ่านจดหมายด้วยความดีใจ

โจเซ็ต "......เห~ เขียนมาว่าใกล้จะออกเดินทางจากจักรวรรดิแล้วล่ะ ปลอดภัยดี แล้วก็ดูเหมือนว่ากำลังตามหาคนอยู่นะ"
คีล "เห งั้นรึ...... เป้าหมายต่อไปจะมุ่งหน้าไปไหนต่อล่ะเนี่ย ......แล้ว โจเซ็ต ไม่มีข้อความอื่นถึงเธอเลยเหรอไง?"
โจเซ็ต "อะ อื้ม...... เขียนว่าอย่าเคร่งเครียดมากเกินไป นาน ๆ ทีก็อย่าลืมหาเวลาพักผ่อนบ้างนะ"
คีล "เห๊ะเฮ ถึงจะไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่ก็เป็นคนรู้จักเอาใจใส่เหมือนกันนะเนี่ย"
โจเซ็ต "แล้ว ที่ด้านล่าง......"
คีล "ที่ด้านล่าง......?"
โจเซ็ต "นี่มันของยัยสมองกลวงสินะ ที่บอกว่าให้พยายามมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าไม่สบายขึ้นมา ก็จะไม่เหลืออะไรเลยนะยะเนี่ยมัน...... ฮึ่ม ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของหล่อนสักหน่อยนะ!"
คีล "ฮะฮะ นั่นมันก็สมกับที่เป็นคุณหนูคนนั้นนั่นล่ะนะ"
โดรุน "วะฮ่าฮ่า แหมแต่ก็อุตส่าห์ส่งข่าวคราวมาถึงแบบนี้ ก็น่าขอบใจจริง ๆ นะ ......เพราะว่าเนื้อหาประมาณนั้น คงต้องเสียเวลาเขียนไปมาโขอยู่แล้วล่ะ"
โจเซ็ต "อย่างนี้...... ก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนไม่ได้แล้วสินะ"
คีล "เหะเหะ...... จะบินกันเลยมั้ย พี่?"
โดรุน "เอาสิ ไปทำงานหาเงิน (ระยะทาง) เอาไว้อีกนิดกันเถอะ เพิ่มแรงดันไปที่ 90% ------ เพิ่มความเร็วให้ถึง 2000 เซลจ์ต่อชั่วโมง"
คีล "เยสเซอร์"

- คีลรับคำสั่งของพี่ใหญ่โดรุนด้วยรอยยิ้ม พลางบังคับ [แมวป่า] ให้ร่อนลง เตรียมทะยานสูงขึ้นไปสู่ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่

Episode [ส่งด่วนพิเศษแมวป่าคาปัว] ~Fin~

☆ได้รับ "สืบพบ", "ไวลด์แคท" และ "3000 มิร่า" ค่ะ☆

Related entries:
◆ Sora no Kiseki the3rd (空の軌跡the3rd)